Hz. Peygamber ve Esirler



Hz. Peygamber (s.a.s.) zincire vurulmuş bir grup esir gördü. On­ları çekip götürüyorlar, hepsi de feryad ü figan ediyordu. Hz. Pey­gamber (s.a.s.) onlara bakıp güldü. Esirlerin her biri öfkesinden ona diş gıcırdatmakta, dudaklarını çiğnemekteydi. Fakat ağızlarını açıp konuşmaya kudretleri yoktu. Esirlerden biri şöyle dedi:

- Hani onun ahlâkı güzeldi? Niçin bizim böyle zincirlere vurul­muş olmamıza güldü? Neden düşmanlarının kahroluşundan neşele­niyor, zaferinden dolayı gururlanıyor? Demek ki o da dünyaperest! Yoksa iyiye de, kötüye de merhamet ederdi.
Esirler aralarında bunları konuşmaya başladılar. Sözleri duyul­masın diye de aralarında fısıldaşıyorlardı. Esirlerin başındaki görev­liler onların konuşmalarını duymadılar, fakat Hz. Peygamber bun­dan haberdar oldu. Dedi ki:
- O gülüş, savaşta galip geldim diye değil. Sizi zincirlere vurdum diye de gülmüyorum. Sizi zincirlerle, bukağılarla cehennem- den çe­kip cennete doğru sürüklüyorum diye gülüyorum.
Velilerden başka herkes Allah'ın kapısına korku ve bela zinciriy­le getirilir.

  Mevlana'dan Hikayeler Blog

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Mevlana'dan Öğütler ve Nasihatler

Şehzade gerçek aşkı nasıl buldu?

Başımıza ne geliyorsa...