Hz. Peygamber ve Esirler
Hz. Peygamber (s.a.s.) zincire
vurulmuş bir grup esir gördü. Onları çekip götürüyorlar, hepsi de feryad ü
figan ediyordu. Hz. Peygamber (s.a.s.) onlara bakıp güldü. Esirlerin her biri
öfkesinden ona diş gıcırdatmakta, dudaklarını çiğnemekteydi. Fakat ağızlarını
açıp konuşmaya kudretleri yoktu. Esirlerden biri şöyle dedi:
- Hani onun ahlâkı güzeldi?
Niçin bizim böyle zincirlere vurulmuş olmamıza güldü? Neden düşmanlarının
kahroluşundan neşeleniyor, zaferinden dolayı gururlanıyor? Demek ki o da
dünyaperest! Yoksa iyiye de, kötüye de merhamet ederdi.
Esirler aralarında bunları
konuşmaya başladılar. Sözleri duyulmasın diye de aralarında fısıldaşıyorlardı.
Esirlerin başındaki görevliler onların konuşmalarını duymadılar, fakat Hz.
Peygamber bundan haberdar oldu. Dedi ki:
- O gülüş, savaşta galip
geldim diye değil. Sizi zincirlere vurdum diye de gülmüyorum. Sizi zincirlerle,
bukağılarla cehennem- den çekip cennete doğru sürüklüyorum diye gülüyorum.
Velilerden başka herkes Allah'ın
kapısına korku ve bela zinciriyle getirilir.
Mevlana'dan Hikayeler Blog
Yorumlar
Yorum Gönder