Mevlana'dan Hikayeler

Mevlana Celaleddin Rumi (ya da tam adıyla Mevlana Celalettin-i Rumi), 13. yüzyılda yaşamış büyük bir İslam düşünürü, şair ve mistiktir. Mevlana, günümüzde özellikle Mevlevi tarikatının kurucusu ve İslam dünyasının en önemli şairlerinden biri olarak tanınır.

Doğu mistisizmi tabiatın sürekli bir döngüde olduğunu ve insanın da ancak bu döngünün ayırdına ve farkına varmasıyla aydınlanmayı yaşayabileceğini söyler.

Eski zamanlarda bir padişahın yiğit mi yiğit bir oğlu vardı. Bu genç şehzade hem iyi silah kullanır, ahlâkıyla ve güzelliğiyle bilinirdi. Bir gece padişah, ülkesini kendisinden sonra yönetecek olan oğlunun rüyasında öldüğünü görür. Bütün dünya gözüne önemsiz bir çöp yığını gibi gelir. Üzülmeye ve kederlenmeye başlar. Yüreği o kadar sıkılır ki, yaşamaktan bıkmıştır artık. Fakat bu bir rüya demiştik ya, uykusundan uyanır. Aklı başına geldikten sonra sevinir. O kadar ki hayatında hiçbir şeye bu kadar sevinmemiştir. Üzüntüden ölecek hale gelen ve artık ölmek isteyen padişah, bu sefer de sevincinden ölecek hale gelir. Gördüğü rüyanın etkisiyle, soyu sopu devam etsin diye oğlunu evlendirmeye karar verir ve: -Eğer oğlum rüyamda gördüğüm gibi ölürse, torunum babasından sonra onun yerine geçer, der.

Bir zamanlar bir âşık yaşarmış. Sözünde durur, yeminini tutarmış. Yıllar boyu bir sevgiliye gönül vermiş, ona kavuşabilmek için beklemiş, padişahına kul köle olmuştu. Arayan sonunda bulurmuş. Çünkü sabrın sonu selametmiş. Günlerden bir gün sevgilisi ona: -Bu gece gel. Sana güzel yemekler, tatlılar yaptım. Filan yerde gece yarısına kadar bekle. Sen aramadan, ben gelirim.

Ormanın kralı aslan, vadideki av hayvanlarını çok korkutmuştu. Hayvanlar çok huzursuzluk yaşıyorlardı. Aslan, bazen saklandığı yerden çıkıyor, hayvanlardan birini kapıyor, afiyetle midesine indiriyordu. Bu yüzden hayvanların yaşadığı vadi, korkulu bir mekan haline gelmişti. Vadideki hayvanlar bir gün bir araya gelerek, aslanı alt etmenin yollarını konuşmaya başladılar. Aralarında karar vererek aslanın yanına gittiler: -Kralımız! Biz senin ihtiyacın olan yiyecekleri getiririz. Bundan böyle sen avlanmaya     çıkma, av peşine düşerek bizleri korkutma ve bu vadiyi bize zehir etme, dediler.

Bir adam, çıktığı ağacın dallarını şiddetle sallıyor, dallardaki meyveleri döküyordu. İyi niyetli değildi çünkü hırsızlık yapmak için bu bahçeye girmişti. Tam meyveleri toplarken evin sahibi geldi. Bahçesinde bir hırsız görünce sinirlenerek bağırdı: - Allah’tan utanmıyor musun? Ne yapıyorsun sen burada?

Dert nerede ise deva oraya gider.Yoksulluk nerede ise nimet oraya gider. Soru nerede ise cevap oraya verilir. Gemi nerede ise su oradadır.Suyu ara, susuzluğu elde et de sular alttan da yerden de fışkırmaya başlasın. *** Kötü bir işe düşünce ibret al, üzüntüye düşme. Fayda ve zarar zamanında da gülmeye bak. Gülün yapraklarını tek tek koparsan da sana gülümser o. Bir dikenden niye gama düşersin? Diken olmasa gül olur mu? *** Nice güzel sözlüler var ki susmaktadırlar. Nice tatlı özlüler var ki; ekşi yüzlüdür. Mezarlığa var da bir bak; ne hatipler var ki susmuşlar, ne can yakan güzeller var ki, ekşimişler, toprak olmuşlar. ***

Biz yokuz. Varlıklarımız, fani suretle gösteren Vücud-u Mutlak olan sensin. Biz umumiyetle aslanlarız ama bayrak üstüne resmedilmiş aslanlar! Onlar zaman zaman hareketleri, hamleleri rüzgârdandır. *** Yola rehbersiz giren iki günlük yolu yüzlerce yıl gidecek... Üstatsız meslek edinen şehir ve kabaların maskarası olur. *** Hak yolunda yalnız gitme, bu yol tehlikelerle doludur. Bu yolda, yol kesenler çoktur. Senin tek bir canın var, canınsa düşmanı pek çok...üstelik içinde bulunan can düşmanını tanımıyor, ona can diyorsun, cihan adını takıyorsun. Bu dünyada senin gibi aptallar pek çoktur. ***

Gönül seni gönül ehlinin, âriflerin mahallesine doğru çeker, ten ise seni su ve çamur hapsine koymak ister. *** Aklını başına al da, bir gönül arkadaşının sohbeti ile gönlüne gıda ver. Git, ikbali, mânevî gücü, bir ermişten, bir ikbâl sahibinden iste. *** Eğer insan, şekli ile sûreti ile insan olsaydı; Peygamber Efendimiz ile Ebû Cehil bir olurdu, aralarında fark olmazdı. *** Ben de senden doğmayı ölüm sanmıştım, senden ayrılacağım diye pek çok korkmuştum. Fakat doğunca, pis, daracık bir zindandan kurtuldum. Günün ışığına çıktım. Havası hoş, rengi güzel bir dünyaya geldim. ***