Başımıza ne geliyorsa...
Bir zamanlar bir âşık yaşarmış. Sözünde durur, yeminini tutarmış.
Yıllar boyu bir sevgiliye gönül vermiş, ona kavuşabilmek için beklemiş,
padişahına kul köle olmuştu.
Arayan sonunda bulurmuş. Çünkü sabrın sonu selametmiş. Günlerden
bir gün sevgilisi ona:
-Bu gece gel. Sana güzel yemekler, tatlılar yaptım. Filan yerde
gece yarısına kadar bekle. Sen aramadan, ben gelirim.
Âşık bu güzel haberden dolayı kurban keser, fakir fukaraya yemek
dağıtır. Çünkü beklediği müjdeli gün doğmuştur artık.
Sevgilisinin söylediği yere gitti. Onun sözünde duracağını
düşünerek, beklemeye başladı. Gece yarısından sonra sevgilisi sözünde durdu ve
çıkageldi. Fakat kendine âşık olan adamın uyuduğunu gördü. Onun elbisesinden
bir parça kesti.
-Sen gerçek bir âşık değil, daha çocuksun. Şunları al da oyna!
Diyerek cebine birkaç ceviz koydu.
Âşık, seher vakti sıçrayarak uyandı. Elbisesinden bir parça
kesilmiş ve cebine birkaç ceviz konmuş olduğunu gördü. Sevgilisinin ne demek
istediğini anlamıştı.
-Bizim padişahımız, sevdiğimiz baştan başa doğruluk ve vefadan
ibarettir. Başımıza ne geliyorsa hep bizden, kendimizden geliyor, diyerek
dövünmeye başladı.
Yorumlar
Yorum Gönder