Çocukları Yaşamayan Kadın



Her yıl bir çocuk doğuran bir kadın vardı. Çocukları altı aydan fazla yaşamıyorlardı. Üç ya da dört aylıkken ölüp gitmekteydiler. Kadın feryat ederek:
- Ya Rabbi, dedi, bu çocuklar bana dokuz ay yük oluyor, üç ay da ferahlık veriyorlar. Bana verdiğin nimet gökkuşağından bile tez geçip gidiyor.

Kadının bu şekilde tam yirmi çocuğu öldü. Çocuklarının ölü­münden duyduğu elemle Allah dostlarına gidiyor, dua istiyordu. Ni­hayet bir gece rüyasında yemyeşil cenneti gördü. Köşkün birinin üzerinde adının yazılı olduğunu fark etti. Orasının kendisine ait ol­duğunu sandı. Ona dediler ki:
- Burası, doğruluktan ayrılmayan kişiye aittir. Sana da nasip ol­ması için bir hayli hizmet etmen gerek. Fakat sen Allah'a sığınmada tembellik ediyorsun, Allah da buna karşılık sana o musibetleri veri­yor.
Bunun üzerine kadın:                                                                
- Ya Rabbi, diye niyaz etti, istersen yüzyıl çocuklarımı öldür, razıyım.
Köşkün bahçesine yavaş yavaş girince bütün çocuklarını orada gördü.
- Ya Rabbi, dedi, ben çocukları kaybettim, fakat sen kaybetme­mişsin!


Mevlana'dan Hikayeler Blog

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Şehzade gerçek aşkı nasıl buldu?

Mevlana'dan Öğütler ve Nasihatler

Başımıza ne geliyorsa...