Çocukları Yaşamayan Kadın
Her yıl bir çocuk doğuran bir
kadın vardı. Çocukları altı aydan fazla yaşamıyorlardı. Üç ya da dört aylıkken
ölüp gitmekteydiler. Kadın feryat ederek:
- Ya Rabbi, dedi, bu çocuklar
bana dokuz ay yük oluyor, üç ay da ferahlık veriyorlar. Bana verdiğin nimet
gökkuşağından bile tez geçip gidiyor.
Kadının bu şekilde tam yirmi
çocuğu öldü. Çocuklarının ölümünden duyduğu elemle Allah dostlarına gidiyor,
dua istiyordu. Nihayet bir gece rüyasında yemyeşil cenneti gördü. Köşkün
birinin üzerinde adının yazılı olduğunu fark etti. Orasının kendisine ait olduğunu
sandı. Ona dediler ki:
- Burası, doğruluktan
ayrılmayan kişiye aittir. Sana da nasip olması için bir hayli hizmet etmen
gerek. Fakat sen Allah'a sığınmada tembellik ediyorsun, Allah da buna karşılık
sana o musibetleri veriyor.
Bunun üzerine kadın:
- Ya Rabbi, diye niyaz etti, istersen
yüzyıl çocuklarımı öldür, razıyım.
Köşkün bahçesine yavaş yavaş
girince bütün çocuklarını orada gördü.
- Ya Rabbi, dedi, ben
çocukları kaybettim, fakat sen kaybetmemişsin!
Mevlana'dan Hikayeler Blog
Yorumlar
Yorum Gönder